UN BLOG NA AULA
Coma sabedes son partidario de utilizar as TIC na aula sempre que sexan útiles para a aprendizaxe. Ben sexa como vehículo de aprendizaxe, coma intermediario da mesma ou coma obxectivo directo. Pero o que observo e que o uso das TIC na escola estase a transformar en un "facer mais do mesmo" pero cun ordenador e en dar unha apariencia de maior profesionalidade de cara a inspección ou aos pais. Cando a profesionalidade non se mide polo uso das TIC .
Hoxe apetéceme falar dos blogs. Aplicacións revolucionarias non fai tantos anos, pero que agora vironse fagocitadas polas redes sociais. Para min seguen sendo unha ferramenta excelente na aula, pola maior seguridade que aportan, pola súa capacidade de colaboración, de manexo de permisos dos usuarios e pola facilidade de administración por parte do mestre/profesor.
O curso pasado levei a cabo unha experiencia nunha aula cun blog. Concretamente cun grupo de 7 alumnos pertencentes ao PROA de 3º ciclo de educación primaria. Coa utilización do blog pretendín por unha parte que o alumnado se expresase de forma escrita, se autocorrexiran as faltas de ortografía e que buscasen diferentes formas de expresar unha idea e pola outra que as familias puidesen ver no que estabamos a traballar e como estabamos a traballar.
Coma vedes o blog fixerono eles, lóxicamente guiados por min. Eu actuei de administrador, dinlles os permisos e nas primeiras publicacións sinaleilles como facelo. Dinlles a responsabilidade, desta maneira eles tiñan a motivación de facer ben o traballo (pois ía ser público) e tamén o pracer de mostrar os resultados das súas investigacións nun proxecto que levabamos . Ao mesmo tempo traballamos, ortografía, composición de textos, capacidade de síntese, expresión, traballo en equipo e seguridade en si mesmos. Seguín a máxima de APRENDER FACENDO.
Podedes ver os resultados do traballo en http://osproactivos.blogspot.com.es/
Algunhas veces cando falo con algúns mestres e profesores queixanse de que non teñen tempo, pero en realidade creo que o problema é a distribución do tempo, ter claro os obxectivos a longo prazo e evitar tomar os libros de texto como dogmas de fe. Dígovos a modo de exemplo no PROA dispoñemos de dúas horas, dous días a semana. Outras de que non saben como facelo. Hoxe en día esas palabras son case pecado. Existen cursos, manuais, compañeiros que axudan e miles de formas de aprender case calquera cousa. O que acontece e que ao igual que o alumnado o profesorado tamén anda desmotivado.
Coma vedes o blog fixerono eles, lóxicamente guiados por min. Eu actuei de administrador, dinlles os permisos e nas primeiras publicacións sinaleilles como facelo. Dinlles a responsabilidade, desta maneira eles tiñan a motivación de facer ben o traballo (pois ía ser público) e tamén o pracer de mostrar os resultados das súas investigacións nun proxecto que levabamos . Ao mesmo tempo traballamos, ortografía, composición de textos, capacidade de síntese, expresión, traballo en equipo e seguridade en si mesmos. Seguín a máxima de APRENDER FACENDO.
Podedes ver os resultados do traballo en http://osproactivos.blogspot.com.es/
Algunhas veces cando falo con algúns mestres e profesores queixanse de que non teñen tempo, pero en realidade creo que o problema é a distribución do tempo, ter claro os obxectivos a longo prazo e evitar tomar os libros de texto como dogmas de fe. Dígovos a modo de exemplo no PROA dispoñemos de dúas horas, dous días a semana. Outras de que non saben como facelo. Hoxe en día esas palabras son case pecado. Existen cursos, manuais, compañeiros que axudan e miles de formas de aprender case calquera cousa. O que acontece e que ao igual que o alumnado o profesorado tamén anda desmotivado.
